Ουλές
Η μοναξιά αντρώνεται μέρα με τη μέρα και ριζώνεται μέσα μου βαθιά.
Στις ανεπαίσθητες ώρες της, συνυπάρχεις με αποστεωμένα τοπία.
Τα γκρίζα πάρκα υπάρχουν δίπλα μου νωχελικά.
Στα σοκάκια τους, μίλαγες για ουτοπία.
Ο έρωτας λένε, είναι συναίσθημα με παρωπίδες,
καλύπτει τις στιγμές και σβήνει τα κενά.
Τη ζωή γεμίζει με άγραφες σελίδες,
πετάει τις ακίδες σε σκιερά στενά.
Τώρα το μαύρο είναι έκδηλο παντού.
Ερωτευμένα ζευγαράκια, στα παγκάκια ξαποσταίνουν.
Εσύ δεν φεύγεις απ’ το νου.
Με τσιγάρο και ποτό, οι ουλές πληθαίνουν.
Στο χείλος του γκρεμού
Δεν έχω εσένα σημαίνει πως δεν έχω τίποτα.
Κενή η ζωή μου και χάσκει στο γκρεμό.
Φρικτή ζωή.
Φρικτό κενό.
Κενό γεμάτο από σένα.
Τεχνητά Λαμπιόνια
Οι μέρες περνούν
και η κατάστασή μου παραμένει στάσιμη.
Κανένα βήμα μπρος.
Ούτε πίσω.
Όλα είναι σβησμένα.
Το πορτατίφ δίπλα μου,
το χαμόγελό σου,
η ελπίδα.
Στου κόσμου το φως,
η νύχτα μεγαλώνει.
Σε έναν δρόμο σκοτεινό
διαβαίνει το παρόν,
το μέλλον
και το παρελθόν.
Εγώ μαζί τους περιμένω.
Με τεχνητά λαμπιόνια δεν αλλάζει η νύχτα.
Μόνο μετριάζεται η πίκρα.
O Παναγιώτης Κολέλης γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1990 στην Αθήνα. Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο του Marketing και της Επικοινωνίας. Με πτυχίο Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής και μεταπτυχιακό στη Δημόσια Πολιτική και Διοίκηση από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας. Χρονογραφήµατα, άρθρα του και κριτικά σημειώματα για βιβλία και θεατρικές παραστάσεις δημοσιεύονται σε διάφορες ιστοσελίδες. Είναι συγγραφέας τριών βιβλίων. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο “Κομμένες γλώσσες” έχει αποσπάσει ιδιαίτερα θετικά σχόλια από κοινό και κριτικούς και έχει παρουσιαστεί σε αρκετές πόλεις. Είναι μέλος του Πανελλήνιου Σωματείου Λογοτεχνών & Φίλων της Λογοτεχνίας Pen Greece και της Διεθνούς Αμνηστίας.
Πηγή: Literature.gr