Όταν ο Φρίντριχ Ένγκελς έλεγε πως η «αστική κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα: ή πέρασμα στο σοσιαλισμό η ξανακατρακύλισμα της ανθρωπότητας στη βαρβαρότητα», του αρκούσε να κοιτάξει γύρω του για να αντιληφθεί τι σημαίνει βαρβαρότητα.
Όταν βλέπουμε λαούς να αντιπαλεύουν αυτή τη βαρβαρότητα δεν μπορούμε παρά να συντασσόμαστε με όλη μας την καρδιά στο πλευρό τους.
Η Γαλλία ζει ιστορικές στιγμές, με εκατομμύρια ανθρώπους να διαδηλώνουν ενάντια στην κυβέρνηση Μακρόν και την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που προωθεί. Γίνονται, μάλιστα, κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις σε περιοχές όπου οι άνθρωποι έχουν να βγουν πάνω από 20 χρόνια στους δρόμους. Στήνονται οδοφράγματα. Όλη η χώρα από άκρη σε άκρη έχει νεκρώσει. Ένας πρωτόγνωρος κοινωνικός αναβρασμός!
Αφουγκραστείτε τη Γαλλία! Τον παλμό της, τη ζωντάνια της, τον τρόπο που απαιτεί το δίκιο της. Τον λαό στους δρόμους που φωνάζει δυνατά, που διεκδικεί, που δεν φοβάται να συγκρουστεί για να μη χάσει τα δικαιώματά του, για να υπερασπιστεί τα κεκτημένα του.
Αν κάπου βρίσκεται η ελπίδα και το μέλλον της Ευρώπης, είναι σε αυτούς τους ανθρώπους. Σε αυτά τα εκατομμύρια που εκείνα τα «αντικειμενικά» εγχώρια και ξένα ΜΜΕ προσπαθούν να μειώσουν και να υποβαθμίσουν.
Θα τα έβλεπαν εκατομμύρια μόνο αν η Γαλλία ήταν Κούβα ή Βενεζουέλα, και ο λαός τους έβγαινε στους δρόμους.
Δυστυχώς γι’ αυτούς – και ευτυχώς για τον Γαλλικό λαό – δεν είναι…
“Η επανάσταση μπορεί σε μερικούς να μην αρέσει, μα είναι ο μόνος σίγουρος και δίκαιος τρόπος να καθαρίσεις από το ρύπος τους ανθρώπους” (Λόρδος Μπάιρον)
