Ο αρχικός ρεαλισμός ξεγελάει. Ξαφνικά, όλοι και όλα λυγίζουν κάτω από την πίεση ενός διαφορετικού κόσμου, τρομακτικού και κρυμμένου μόλις πίσω από τη διπλανή πόρτα. Σε κάθε διήγημα, έρχεται η στιγμή που οι αντιήρωες τραβάνε τον δικό τους, αφάνταστο δρόμο. Δεν μας παγώνει τόσο το στοιχείο της έκπληξης, όσο η υποψία ότι προσπαθούν να ξεφύγουν από κάτι που και οι ίδιοι δεν γνωρίζουν. Και φυσικά, αποτυγχάνουν συστηματικά.
Η διάλυση του politically correct (που πάει να μας καταπιεί όλους) είναι επίσης πανταχού παρούσα: οι καλοί μετατρέπονται σε κακούς – και σπάνια, πολύ σπάνια, το αντίστροφο. Μια στρωτή γλώσσα «καθημερινής σκληρότητας» ταιριάζει με το ύφος όλου αυτού του σύμπαντος που καταρρέει χωρίς φτιασίδια ή δικαιολογίες. Όπως άλλωστε κάνει και η ίδια η πραγματικότητα.
Πηγή: Facebook
