Δεν φοβήθηκε τη ζωή, τις ιδέες, τη στράτευση στον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία. Οραματιστής, αεικίνητος, συνεπής και δημιουργικός, δεν δείλιασε απέναντι στις δυσκολίες, στις φυλακίσεις και τις διώξεις που δέχτηκε. Με πνεύμα ασυμβίβαστο, έγραψε σε μια γλώσσα ανεπιτήδευτη, γεμάτη παλμό και ευαισθησία για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
«Γράφω γιατί πιστεύω στη μάχιμη δύναμη των λέξεων», υποστήριζε, συγκροτώντας λογοτεχνικά παλίμψηστα με αληθοφάνεια και δοκιμάζοντας διαφορετικές αφηγηματικές τεχνικές, με έντονους παραλληλισμούς, αντικατοπτρισμούς και ζωηρές εικόνες.
Ταξίδεψε πολύ, ερχόμενος σε επαφή με διαφορετικούς λαούς και πολιτισμούς, που επηρέασαν τον τρόπο θέασης του κόσμου, χωρίς να παρεκκλίνει από τις σταθερές του ή να απαρνηθεί το «βαθιά κόκκινο» στίγμα του.
Λουίς Σεπούλβεδα (4 Οκτωβρίου 1949 – 16 Απριλίου 2020)
Από το facebook του Παναγιώτη Κολέλη