Το δικαίωμα στη διαφορετικότητα [Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ, Εντουάρ Λουί]

Όταν γεννήθηκε, τον είπαν Εντύ Μπελγκέλ, «όνομα για σληρό άνδρα». Δεν ήταν ότι δεν προσπάθησε, ότι δεν πάλεψε, ότι δεν θέλησε να γίνει σκληρός. Δεν μπορούσε, όμως. Ήταν ένα παιδί αλλιώτικο, διαφορετικό, με άλλες επιθυμίες κι άλλες ανάγκες. Δεν το κατάλαβε νωρίς, αλλά ούτε κι αργά. Το συνειδητοποίησε ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε, τη στιγμή που δεν άντεχε άλλο να καταπιέζεται μέσα στη συντηρητική κοινωνία που ζούσε.

Τι γίνεται όταν ένα παιδί γεννιέται διαφορετικό μέσα σε έναν κόσμο που δεν ανέχεται τίποτα να ξεφεύγει από τα συνηθισμένα; Τα παρατάει ή επιμένει; Ο Εντύ έφυγε, αλλά αυτή η αποχώρηση μοιάζει περισσότερο με μία επίμονη παραμονή να αντιπαλέψει τα συμβατικά πρότυπα ενός παραπαίοντος κόσμου, παρά με φευγιό.
________

«Δεν ξέρω αν τα αγόρια στο διάδρομο θα όριζαν τη συμπεριφορά τους ως βίαιη. Στο χωριό οι άντρες δεν έλεγαν ποτέ αυτή τη λέξη, δεν έβγαινε από το στόμα τους. Για έναν άντρα, η βία ήταν κάτι φυσιολογικό, προφανές».

«Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ» του 27χρονου Εντουάρ Λουί, Μτφ: Μιχάλης Αρβανίτης.
Με μαεστρική αποτύπωση στο χαρτί από τις εκδόσεις Αντίποδες.

Από το facebook του Παναγιώτη Κολέλη