Μου άρεσε
Το ότι Κινέζοι αγοράζουν σπίτια στην Ελλάδα για να βγάζουν βίζα και φέρνουν την ανάπτυξη. Εντάξει, πλάκα κάνω…
Ο γείτονας που σηκώθηκε για πρώτη φορά από τον καναπέ του, ο πατέρας που μπορεί να μην έχει δουλειά αλλά δεν χάνει το χαμόγελό του, το ζευγάρι που δεν αφήνει τη σχέση του να βαλτώνει παρά τα προβλήματα της καθημερινότητας, ο στρατιώτης που απαίτησε να σβηστεί το σύνθημα του ναζί στρατηγού από τον τοίχο του στρατοπέδου, αυτοί που κάνουν κοπάνα από το σχολείο για να διαβάσουν Βάρναλη και Λειβαδίτη, όσοι δεν παγιδεύονται ανάμεσα στο «έλα, μωρέ» και στο «έτσι κάνουν όλοι», τα εκατό χρόνια του ΚΚΕ. Όλα αυτά, που θα μας φέρουν αργά ή γρήγορα να περπατήσουμε τις «λεωφόρους του μέλλοντος».
Δε μου άρεσε
Η πυρκαγιά στο Μάτι, που είναι συνέχεια των πλημμυρών στη Μάνδρα, που είναι συνέχεια ενός κράτους που αδιαφορεί για τους πολίτες και μίας δικαιοσύνης που είναι σαν τα φίδια: «δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους».
Το Μακεδονικό. Κόσμος που εξαπατήθηκε, κόσμος που πολώθηκε, κόσμος που υποστήριξε τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και έγινε γαϊτανάκι στους ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή. Κι ένας Μίκης, που είπε «αδέλφια μου, φασίστες». Όχι, ρε Μίκη. Όχι… Κατ’ επέκταση, τον, σε έξαρση, εθνικισμό και τον αποκτηνωμένο θυμό του κόσμου, που δεν έχει κατεύθυνση και ξεσπά σε ανθρώπους όπως ο Ζακ. Τέλος, δεν πρόκειται να ξεχάσω τη φωτογραφία του μικρού πρόσφυγα, που έμαθε από νωρίς τι σημαίνει πόλεμος και να μην έχεις πατρίδα καμιά…
Πηγή: Katiousa.gr